Ýsa og aftur Ýsa!

,,Þú varst alinn upp á trosi í lífsins ólgusjó" kyrjaði Hörður Torfa hér um árið. Greinilegt er að þetta á ekki við um nema litla prósentu af yngri kynslóðum hins USA-vædda Íslands nútímans. Sjálfur er ég alinn upp í litlu sjávarþorpi og kann vel að meta fiskmeti af ýmsu tagi. Hins vegar minnist ég þess að þegar ég var á þeim aldri sem könnun þessi nær yfir, var fiskur langt því frá að vera uppáhaldsfæðan en þegar fram líða stundir fer maður að meta gæði þessa fæðuflokks meir og meir. Því er að mínu mati ástæðulaust að alhæfa út frá þessu að Íslendingar séu að hætta að borða fisk.

Í viðtalinu sem var með fréttinni er eingöngu talað um ýsuna þegar rætt var um matfisk, og í því liggur kannski hluti ástæðunnar fyrir minnkandi fiskneyslu ungs fólks, þ.e. að almennt er þjóðin ekki nógu vel að sér um þær tegundir matfisks sem í boði eru hér á landi. Tegundir eins og þorskur, ufsi, lúða og karfi, svo ekki sé rætt um kola, steinbít, skötusel og humar, skara langt fram úr ýsunni hvað gæði varðar, enda er hún hrææta blessunin. Hvernig væri að auka fræðslu ungs fólks á þessari flóru í stað þess að kenna fólki hvernig á að matreiða ýsu á annan hátt en í raspi. 

Fiskneysla fólks á aldrinum 17-26 ára dregst saman

Ein bloggtilraunin enn

Sælt veri fólkið!

 Fyrir allnokkrum misserum prófaði ég að byrja að blogga eins og allir voru að gera í kringum mig. Þessi tilraun var fljót að fjara út í sandinn, svipað og þegar ég reyndi sem ungur drengur að halda dagbók. En það er nú svo skrýtið að þrátt fyrir allt þá hef ég afskaplega gaman af að skrifa og get alveg misst mig þegar fingurgómarnir eru farnir að hitna á lyklaborðinu. Svo er bara spurningin hvort maður er að segja eitthvað af viti. Kannski var ástæðan fyrir stuttum líftíma í bloggheimum gamla sjálfsgagnrýnin, sú grámyglulega kerling sem fannst aldrei neitt nógu gott sem maður var að gera, en hefur á seinni árum orðið æ hásari eftir því sem minna hefur verið hlustað á hana. Og viti menn, þá hafa líka farið að fæðast ljóð, heilu lögin og textarnir, sem bíða áræðis og aðstæðna til útgáfu. En nóg um það í bili.

 Á þessu nýja bloggheimili mínu er ætlunin að spjalla um það sem hugurinn girnist hverju sinni og ég er að velta vöngum yfir, án nokkurra kvaða um magn eða efni, heldur leyfa hugmyndum sem fram koma að flögra af stað og lenda mjúklega á hinum ímyndaða pappír bloggbókfellsins, - mér sjálfum til ánægju og vonandi fleirum sem vilja kíkja í heimsókn.

Skjáumst!

Sóli