Hver á að veita fræðsluna?

Ég er sammála því sem þarna kemur fram að það þurfi að fræða ungdóminn betur um fjármál og að það megi alveg auka þann þátt í skólakerfinu og þá á öllum skólastigum.

Hins vegar finnst mér alveg dæmalaust hvað heimilin eru alltof oft fríuð af allri ábyrgð þegar svona umræða fer fram, eins og þessi umfjöllun ber með sér. Hvar eru fyrirmyndirnar þegar kemur að fjármálum? Eru það ekki foreldrarnir? Er vankunnátta ungu kynslóðarinnar í landinu þá kannski að endurspegla vaxandi vangetu foreldra í fjármálum heimilisins. Ég vona ekki en held að vangeta foreldranna liggi einna helst í því að uppfræða börn sín um þessi mál (og sennilega bara hugsunarleysi sem þarf að vekja fólk upp af).

Legg því til að fókusinn verði ekki síður settur á þátt foreldra í fjármálafræðslu barnanna en skólanna, ef farið verður í átak á þessum vettvangi.

Bera við algerri vanþekkingu

Athugasemdir

[Njörður Lárusson, 7.12.2007 kl. 23:14]

Svo skal böl bæta, að benda á eitthvað annað!  Þeir sem eiga í alvarlegum fjárhagsvandræðum, eru iðulega of seinir að leita sér aðstoðar.  Allt er komið í lás, þegar þrautalendingin er að leita á náðir Ráðgjafarstofu heimilanna.  Fólk heldur, að þar sé e.t.v. að finna lögfræðinga, eða einhverskonar töframenn, sem hjálpa þeim að sleppa við að greiða skuldirnar.  Enginn vill viðurkenna heimsku sína, og eyðslusemi, og þá er gripið til þess ráðs að halda því fram að hafa ekki vitað betur.   Þá er nú gott að benda fingrinum á skólakerfið.  Allt er betra en viðurkenna eigin bresti.  Vandinn er ekki skólakerfið, heldur frekar almennt uppeldi á heimilunum, og skortur á sjálfsaga, fyrirhyggju og aðhaldssemi í íslensku þjóðfélagi.  

[U (IP-tala skráð) 9.12.2007 kl. 11:07]

Já það er oft stutt í að deila á skóla og kennara þegar fólk verður fórnarlamb sín sjálfs.  Það er nú einusinni svo að fræðsluskyldan liggur á öxlum foreldra og ekki í skólunum.  Þetta hef ég fengið í nesti frá mínum foreldrum og mín börn fá frá mér.  En þessi hugmynd að láta skólana fræða börn om unglinga um það að virka í samfélaginu er ekki vitlaus.  Þá er hægt að trygga að allir fá ákveðna lámarks kunnáttu um viss mál.  Þar á meðal fjármál, að sækja sér vinnu, að kjósa og ýmisleg annað.  Svo ég fari nú í söguhornið þá man ég ótrúlega vel eftir því frá árunum á Eiðum þegar hinn frábæri kennari, Hjálmar Diego Jónsson, lýsti því yfir einstaka sinnum að í dag ætlaði hann ekki að tala um Þjóðarhagfræði heldur um það að vera samfélagsþegn.  Þetta var yfirleitt í fyrsta fyrirlestri á föstudögum.  Svo settist minn maður á skrifborðið og sagði okkur frá því að fá lán á víxli, hvað maður á að gera, um ábekinga og afleiðingar þess að borga ekki.  Hann fjallaði einnig um ávísanahefti og aðra hluti sem var mjög fræðandi og mikilvægt að læra.  Ekki bara var maður fræddur um hinar virkilegu hliðar lífsins langt frá sögu, ensku, þýsku og stærðfræði, heldur var þarna maður sem sagði okkur í svo mörgum orðum að við værum að verða fullorðin og að þarna úti biði veröld með möguleikum og hættum með stærri afleiðingum en það sem manni hugnaðist í hinu verndaða umhverfi heimavistarskólans.   Það liðu æði mörg ár áður en mín reynsla af þessum málum varð víðtækari en föstudagspælingarna hans Hjálmars.  Ég vil nota þessa langloku mína til að undristrika tvo hluti.  Hvernig góður kennari getur auðgað líf manns og hversu mikilvægt er að hafa námskeiðið Lífið 101.

[Palli (IP-tala skráð) 18.12.2007 kl. 19:32]

Hjálmar Diego Jónsson :) hvar ætli hann sé núna? Man alltaf eftir hinum mjög svo einkennilegu sokkaskóm sem hann gekk alltaf í, þ.e.a.s. aðeins betur en þessum fyrirlestrum sem ég hef þó trúlega setið undir.

Annars er ég nú þeirrar skoðunnar að hér sé verið að tala um vitlaust skólastig, grunnskólabörn þurfa meira að halda á annars konar fræðslu en fjármálum heimila. Þetta er bara svo mikil "universal lausn" ef eitthvað brestur í þessu samfélagi að hengja það á grunnskólana. Þar fræðast börn um umferðamál, fjármál heimila, kynfræðslu 603, og bara allan fjandann og svo skilur enginn í því afhverju við getum ekki neitt í samanburði við önnur lönd. Tala nú ekki um þegar í einni skólastofu ægir saman börnum af öllum þjóðernum, á öllum mögulegum og ómögulegum þroskastigum og helsta afrek kennarans er að passa uppá að friður haldist í bekknum.

En börn og fjármál - verða þau nokkuð fjárráða fyrr en þau eru hætt að vera börn?

[U (IP-tala skráð) 19.12.2007 kl. 13:35]

Nei guðirnir vita hvað han er að bralla núna.  En ég er algjörlega sammála því sem Palli segir að grunnskólastig sé staðurinnn fyrir slíkt.  En hægt væri að slengja þessu inn sem spjall efni í einhvern áfangann í menntó.  Segjum nokkra tíma á önn.  En kennslu og upplýsingar skyldan er alltid foreldranna.   ég er sammála að skólinn virðist fengin einhver Uber foreldre rolle og virðist eiga að fjalla um allt  sem við höfum ekki tíma eða tögg til að taka upp og kenna börnum okkar. 

[U (IP-tala skráð) 19.12.2007 kl. 13:50]

-Eg meinti að grunnskólinnn er EKKI staðurinn fyrir slíka fræðslu.  Fyrst foreldrarning og svo menntaskóla stig.